琴赋

琴赋原文：

江右衣冠如向日，黑头兄弟亦还家。重经白下桥边路，颇忆玄都观里花。暮雨疏帘飞旧燕，暖风芳树哺慈鸦。弓旌处处求岩穴，未许行吟玩物华。
山销晓烟迷紫翠，花凝宿雨间青红。快帆幸自泛秋绿，乞与一篙东去风。
檐前白日应可惜，篱下黄花为谁有。行子迎霜未授衣，主人得钱始沽酒。苏秦憔悴人多厌，蔡泽栖迟世看丑。纵使登高只断肠，不如独坐空搔首。
盘石坐深林，不欲人求见。隔岸谁品弦，数声拖白练。
春风阳羡百花明，携手张公洞里行。二十年来谁在者，白头挥泪读题名。
相仪始融结，中有灵岩川。佛现青莲相，山分白鹤泉。澄清通舜井，湛洁滉尧天。鞠氏留题后，菲才继此篇。
瑟瑟负吹鬓发飞，自将莎草补蓑衣。小船撑入芦花去，家在溪边多不归。
堂堂邑城东，辟地迁乡学。流水环西偏，好山绕南郭。青衿来游歌，济济见头角。所求在诗书，所习惟礼乐。许侯善作兴，士类忻有托。咏歌付菁莪，践履由矩彟。儒宫旧湫隘，脩饰重开拓。堂前势峥嵘，堂后地宽绰。便思藏古书，倏尔创高阁。造化为主张，鬼神助咨度。众材纷积聚，群匠事砻斲。名区轶飞尘，危构撑碧落。檐楹绚青紫，壁槛明丹垩。风棂接朱户，月牖连翠箔。千金购图籍，万卷充栋桷。六经最严整，百氏纷交错。标题别牙签，启闭时锁钥。奎光映虹霓，文字丽金艧。芸香剩熏渍，缣素互联络。能吞石渠富，足助张华博。胡何经世变，兵燹肆炎恶。荡然成灰尘，况又遭攘掠。阁非灵光存，书似秦坑虐。玉毁惊椟亡，珠逃为川涸。谁能复兴脩，政剧吏孱弱。风流校书郎，夙抱经世略。忻然兴义举，不吝发私橐。规模出胸次，功效归咄诺。勤劳仅逾时，轮奂忽如昨。众难君独易，远迩为惊愕。文溪前有记，梅外能继作。岂徒誇目前，实以视绵邈。迩来复中否，繁盛沦寂寞。名馀铁炉步，事叹令威鹤。尘埃冷蠹鱼，风雨留蜗壳。基荒草色新，碑古苔痕剥。巍巍弦诵区，依旧等硗埆。悠悠乾坤内，斯道还自若。世人急功利，亦或重名爵。宁知一编中，至味堪咀嚼。尝闻上古时，浑沌凝太朴。后来书契兴，文籍渐昭焯。图书最幽赜，坟典终灏噩。斯时岂无书，未易窥浑璞。天生鲁仲尼，元气属斟酌。道传鲁氏唯，才竭颜生卓。六经集大成，中或劳笔削。一从垂宪来，千古传木铎。经秦已煨烬，出汉还穿凿。遗编在天下，谁为订纯驳。隋唐迄五代，光焰存一爝。莫能探渊微，徒尔读糟粕。五星聚奎躔，二水溯濂洛。真儒相继出，绪统悬掌握。片言万里具，一发千钧著。文风资阐扬，圣道赖宣廓。时人好藏书，彼此如有约。建阳与吴郡，两记争融爚。吾邦故文献，此举殊卓荦。声华动乡国，名教等山岳。我生已后时，偶被诗书缚。未能万卷破，徒事一鞭着。结网因羡鱼，不耕敢求穫。植根思深培，举步虑前却。词章乃馀事，富贵非可乐。书中有至宝，岂但殊圭珏。常亲一灯青，不管双鬓皬。匪图身有馀，亦使心无怍。泮中昔游观，陈迹嗟落莫。池芹尚清香，坛杏转盘礴。丝竹遗声音，鸢鱼自飞跃。废兴自相寻，气运有回薄。眷兹风化本，可忍成萧索。凭谁绍前功，且以开后觉。我愿记其成，新碑为磨琢。

琴赋拼音解读：

jiāng yòu yī guàn rú xiàng rì ，hēi tóu xiōng dì yì hái jiā 。zhòng jīng bái xià qiáo biān lù ，pō yì xuán dōu guān lǐ huā 。mù yǔ shū lián fēi jiù yàn ，nuǎn fēng fāng shù bǔ cí yā 。gōng jīng chù chù qiú yán xué ，wèi xǔ háng yín wán wù huá 。
shān xiāo xiǎo yān mí zǐ cuì ，huā níng xiǔ yǔ jiān qīng hóng 。kuài fān xìng zì fàn qiū lǜ ，qǐ yǔ yī gāo dōng qù fēng 。
yán qián bái rì yīng kě xī ，lí xià huáng huā wéi shuí yǒu 。háng zǐ yíng shuāng wèi shòu yī ，zhǔ rén dé qián shǐ gū jiǔ 。sū qín qiáo cuì rén duō yàn ，cài zé qī chí shì kàn chǒu 。zòng shǐ dēng gāo zhī duàn cháng ，bú rú dú zuò kōng sāo shǒu 。
pán shí zuò shēn lín ，bú yù rén qiú jiàn 。gé àn shuí pǐn xián ，shù shēng tuō bái liàn 。
chūn fēng yáng xiàn bǎi huā míng ，xié shǒu zhāng gōng dòng lǐ háng 。èr shí nián lái shuí zài zhě ，bái tóu huī lèi dú tí míng 。
xiàng yí shǐ róng jié ，zhōng yǒu líng yán chuān 。fó xiàn qīng lián xiàng ，shān fèn bái hè quán 。chéng qīng tōng shùn jǐng ，zhàn jié huàng yáo tiān 。jū shì liú tí hòu ，fēi cái jì cǐ piān 。
sè sè fù chuī bìn fā fēi ，zì jiāng shā cǎo bǔ suō yī 。xiǎo chuán chēng rù lú huā qù ，jiā zài xī biān duō bú guī 。
táng táng yì chéng dōng ，pì dì qiān xiāng xué 。liú shuǐ huán xī piān ，hǎo shān rào nán guō 。qīng jīn lái yóu gē ，jì jì jiàn tóu jiǎo 。suǒ qiú zài shī shū ，suǒ xí wéi lǐ lè 。xǔ hóu shàn zuò xìng ，shì lèi xīn yǒu tuō 。yǒng gē fù jīng é ，jiàn lǚ yóu jǔ yuē 。rú gōng jiù qiū ài ，yǒu shì zhòng kāi tuò 。táng qián shì zhēng róng ，táng hòu dì kuān chāo 。biàn sī cáng gǔ shū ，shū ěr chuàng gāo gé 。zào huà wéi zhǔ zhāng ，guǐ shén zhù zī dù 。zhòng cái fēn jī jù ，qún jiàng shì lóng zhuó 。míng qū yì fēi chén ，wēi gòu chēng bì luò 。yán yíng xuàn qīng zǐ ，bì kǎn míng dān è 。fēng líng jiē zhū hù ，yuè yǒu lián cuì bó 。qiān jīn gòu tú jí ，wàn juàn chōng dòng jué 。liù jīng zuì yán zhěng ，bǎi shì fēn jiāo cuò 。biāo tí bié yá qiān ，qǐ bì shí suǒ yào 。kuí guāng yìng hóng ní ，wén zì lì jīn wò 。yún xiāng shèng xūn zì ，jiān sù hù lián luò 。néng tūn shí qú fù ，zú zhù zhāng huá bó 。hú hé jīng shì biàn ，bīng xiǎn sì yán è 。dàng rán chéng huī chén ，kuàng yòu zāo rǎng luě 。gé fēi líng guāng cún ，shū sì qín kēng nuè 。yù huǐ jīng dú wáng ，zhū táo wéi chuān hé 。shuí néng fù xìng yǒu ，zhèng jù lì chán ruò 。fēng liú xiào shū láng ，sù bào jīng shì luè 。xīn rán xìng yì jǔ ，bú lìn fā sī tuó 。guī mó chū xiōng cì ，gōng xiào guī duō nuò 。qín láo jǐn yú shí ，lún huàn hū rú zuó 。zhòng nán jun1 dú yì ，yuǎn ěr wéi jīng è 。wén xī qián yǒu jì ，méi wài néng jì zuò 。qǐ tú kuā mù qián ，shí yǐ shì mián miǎo 。ěr lái fù zhōng fǒu ，fán shèng lún jì mò 。míng yú tiě lú bù ，shì tàn lìng wēi hè 。chén āi lěng dù yú ，fēng yǔ liú wō ké 。jī huāng cǎo sè xīn ，bēi gǔ tái hén bāo 。wēi wēi xián sòng qū ，yī jiù děng qiāo què 。yōu yōu qián kūn nèi ，sī dào hái zì ruò 。shì rén jí gōng lì ，yì huò zhòng míng jué 。níng zhī yī biān zhōng ，zhì wèi kān jǔ jiáo 。cháng wén shàng gǔ shí ，hún dùn níng tài pǔ 。hòu lái shū qì xìng ，wén jí jiàn zhāo chāo 。tú shū zuì yōu zé ，fén diǎn zhōng hào è 。sī shí qǐ wú shū ，wèi yì kuī hún pú 。tiān shēng lǔ zhòng ní ，yuán qì shǔ zhēn zhuó 。dào chuán lǔ shì wéi ，cái jié yán shēng zhuó 。liù jīng jí dà chéng ，zhōng huò láo bǐ xuē 。yī cóng chuí xiàn lái ，qiān gǔ chuán mù duó 。jīng qín yǐ wēi jìn ，chū hàn hái chuān záo 。yí biān zài tiān xià ，shuí wéi dìng chún bó 。suí táng qì wǔ dài ，guāng yàn cún yī jué 。mò néng tàn yuān wēi ，tú ěr dú zāo pò 。wǔ xīng jù kuí chán ，èr shuǐ sù lián luò 。zhēn rú xiàng jì chū ，xù tǒng xuán zhǎng wò 。piàn yán wàn lǐ jù ，yī fā qiān jun1 zhe 。wén fēng zī chǎn yáng ，shèng dào lài xuān kuò 。shí rén hǎo cáng shū ，bǐ cǐ rú yǒu yuē 。jiàn yáng yǔ wú jun4 ，liǎng jì zhēng róng yuè 。wú bāng gù wén xiàn ，cǐ jǔ shū zhuó luò 。shēng huá dòng xiāng guó ，míng jiāo děng shān yuè 。wǒ shēng yǐ hòu shí ，ǒu bèi shī shū fù 。wèi néng wàn juàn pò ，tú shì yī biān zhe 。jié wǎng yīn xiàn yú ，bú gēng gǎn qiú hù 。zhí gēn sī shēn péi ，jǔ bù lǜ qián què 。cí zhāng nǎi yú shì ，fù guì fēi kě lè 。shū zhōng yǒu zhì bǎo ，qǐ dàn shū guī jué 。cháng qīn yī dēng qīng ，bú guǎn shuāng bìn hé 。fěi tú shēn yǒu yú ，yì shǐ xīn wú zuò 。pàn zhōng xī yóu guān ，chén jì jiē luò mò 。chí qín shàng qīng xiāng ，tán xìng zhuǎn pán bó 。sī zhú yí shēng yīn ，yuān yú zì fēi yuè 。fèi xìng zì xiàng xún ，qì yùn yǒu huí báo 。juàn zī fēng huà běn ，kě rěn chéng xiāo suǒ 。píng shuí shào qián gōng ，qiě yǐ kāi hòu jiào 。wǒ yuàn jì qí chéng ，xīn bēi wéi mó zhuó 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

琴赋相关翻译

④披衣：将衣服披在身上而臂不入袖。倒屣：急于出迎，把鞋倒穿。后因以形容热情迎客。语笑：谈笑。衡门：横木为门。指简陋的房屋。
①　　长沙王：指西汉长沙王吴芮的玄孙吴差。太傅：官名，对诸侯王行监护之责。谪：贬官湘水：在今湖南境内，注入洞庭湖。贾谊由京都长安赴长沙必渡湘水。《离骚》赋：楚辞既称辞也称赋。汨罗：水名，湘水支流，在今湖南岳阳市境内。因自喻：借以自比。

琴赋相关赏析

首联破题，刻画落花时一片迷离凄苦的景象，状物而不滞于物。起句，诗人捕捉住所咏物的自然特征，以“素”、“红”代指花。唐人韩偓有“皱白离情高处切，腻红愁态静中深”（《惜花》）之句，么“白”、“红”状花。用借代这一修辞手法，使事物形象逼真。花的娇艳、春的绚丽如在目前。然而，它们却红颜薄命，夭折了，令诗人叹惋。“坠”、“翻”两字形象生动，情态感人，是从杜牧《金谷园》“落花犹似坠楼人”句化出。花本来是无情之物，却道“各自伤”，是说花有人性。落花的自伤飘零，乃诗人绸缪于青楼烟雨，别有难忘的幽恨。
《吴山青·金璞明》咏物言志，既给人以美的享受，又颇耐人寻味。两个“明”字和两个“鸣”字，谐音，又为全词增添了视觉和听觉上的审美效果，读来颇感耳清目明。

作者介绍

徐畴 徐畴，字元用。神宗熙宁间苏轼为杭州通判时，畴为仁和令。哲宗元符三年（一一○○），知藤州。事见《苏轼诗集》卷四四《徐元用使君与其子端常邀仆与小儿过同游东山浮金堂戏作此诗》施元之、查慎行、王文诰注。