中庸·第十三章

中庸·第十三章原文：

日长命何促，秋霜殒修嫭。嬿婉方及辰，幽明忽异路。以兹去倏忽，翻恨来迟暮。花落不重荣，佳人难再遇。亦知粉黛姿，原非金石固。无奈死别离，泉台永不寤。谁能召冥魂，一为话情愫。独立盻庭柯，无言怨芳树。
九月一日，愈再拜：受牒之明日，在使院中，有小吏持院中故事节目十馀事来示愈。其中不可者，有自九月至明年二月之终，皆晨入夜归，非有疾病事故，辄不许出。当时以初受命，不敢言，古人有言曰：人各有能有不能。若此者，非愈之所能也。抑而行之，必发狂疾，上无以承事于公，忘其将所以报德者；下无以自立，丧失其所以为心。夫如是，则安得而不言？　　凡执事之择于愈者，非为其能晨入夜归也，必将有以取之。苟有以取之，虽不晨入而夜归，其所取者犹在也。下之事上，不一其事；上之使下，不一其事。量力而仕之，度才而处之，其所不能，不强使为，是故为下者不获罪于上，为上者不得怨于下矣。孟子有云：今之诸侯无大相过者，以其皆“好臣其所教，而不好臣其所受教”，今之时，与孟子之时又加远矣，皆好其闻命而奔走者，不好其直己而行道者。闻命而奔走者，好利者也；直己而行道者，好义者也。未有好利而爱其君者，未有好义而忘其君者。今之王公大人，惟执事可以闻此言，惟愈于执事也可以此言进。愈蒙幸于执事，其所从旧矣。若宽假之，使不失其性，加待之，使足以为名，寅而入，尽辰而退；申而入，终酉而退，率以为常，亦不废事。天下之人闻执事之于愈如是也，必皆曰：执事之好士也如此，执事之待士以礼如此，执事之使人不枉其性而能有容如此，执事之欲成人之名如此，执事之厚于故旧如此。又将曰：韩愈之识其所依归也如此，韩愈之不谄屈于富贵之人如此，韩愈之贤能使其主待之以礼如此，则死于执事之门无悔也。若使随行而入，逐队而趋，言不敢尽其诚，道有所屈于己；天下之人闻执事之于愈如此，皆曰：执事之用韩愈，哀其穷，收之而已耳；韩愈之事执事，不以道，利之而已耳。苟如是，虽日受千金之赐，一歳九迁其官，感恩则有之矣，将以称于天下曰知己知己则未也。　　伏惟哀其所不足，矜其愚，不录其罪，察其辞而垂仁采纳焉。愈恐惧再拜。
草堂少花今欲栽，不问绿李与黄梅。石笋街中却归去，果园坊里为求来。
紫案焚香暖吹轻，广庭清晓席群英。无哗战士衔枚勇，下笔春蚕食叶声。乡里献贤先德行，朝廷列爵待公卿。自惭衰病心神耗，赖有群公鉴裁精。
层峦叠巘浮空，断崖直下分三井。苍苔路古，鹿鸣芝涧，猿号松岭。露浥凤箫，烟迷枸杞，绿深翠冷。笑携筇一到，登高眺远，是多少、仙家景。长念青春易老，尚区区、枯蓬断梗。人间天上，喟然俯仰，只身孤影。世事空花，春心泥絮，此回还省。向琼台双阙，结间茅屋，坐千峰顶。
岁寒倚遍甬东楼，喜上江边一叶舟。流转生涯常壁立，飘萧官况信云浮。欲逢故旧开青眼，先得诗章说白头。纵有一樽聊可饮，正当相对论穷愁。

中庸·第十三章拼音解读：

rì zhǎng mìng hé cù ，qiū shuāng yǔn xiū hù 。yàn wǎn fāng jí chén ，yōu míng hū yì lù 。yǐ zī qù shū hū ，fān hèn lái chí mù 。huā luò bú zhòng róng ，jiā rén nán zài yù 。yì zhī fěn dài zī ，yuán fēi jīn shí gù 。wú nài sǐ bié lí ，quán tái yǒng bú wù 。shuí néng zhào míng hún ，yī wéi huà qíng sù 。dú lì pǎn tíng kē ，wú yán yuàn fāng shù 。
jiǔ yuè yī rì ，yù zài bài ：shòu dié zhī míng rì ，zài shǐ yuàn zhōng ，yǒu xiǎo lì chí yuàn zhōng gù shì jiē mù shí yú shì lái shì yù 。qí zhōng bú kě zhě ，yǒu zì jiǔ yuè zhì míng nián èr yuè zhī zhōng ，jiē chén rù yè guī ，fēi yǒu jí bìng shì gù ，zhé bú xǔ chū 。dāng shí yǐ chū shòu mìng ，bú gǎn yán ，gǔ rén yǒu yán yuē ：rén gè yǒu néng yǒu bú néng 。ruò cǐ zhě ，fēi yù zhī suǒ néng yě 。yì ér háng zhī ，bì fā kuáng jí ，shàng wú yǐ chéng shì yú gōng ，wàng qí jiāng suǒ yǐ bào dé zhě ；xià wú yǐ zì lì ，sàng shī qí suǒ yǐ wéi xīn 。fū rú shì ，zé ān dé ér bú yán ？　　fán zhí shì zhī zé yú yù zhě ，fēi wéi qí néng chén rù yè guī yě ，bì jiāng yǒu yǐ qǔ zhī 。gǒu yǒu yǐ qǔ zhī ，suī bú chén rù ér yè guī ，qí suǒ qǔ zhě yóu zài yě 。xià zhī shì shàng ，bú yī qí shì ；shàng zhī shǐ xià ，bú yī qí shì 。liàng lì ér shì zhī ，dù cái ér chù zhī ，qí suǒ bú néng ，bú qiáng shǐ wéi ，shì gù wéi xià zhě bú huò zuì yú shàng ，wéi shàng zhě bú dé yuàn yú xià yǐ 。mèng zǐ yǒu yún ：jīn zhī zhū hóu wú dà xiàng guò zhě ，yǐ qí jiē “hǎo chén qí suǒ jiāo ，ér bú hǎo chén qí suǒ shòu jiāo ”，jīn zhī shí ，yǔ mèng zǐ zhī shí yòu jiā yuǎn yǐ ，jiē hǎo qí wén mìng ér bēn zǒu zhě ，bú hǎo qí zhí jǐ ér háng dào zhě 。wén mìng ér bēn zǒu zhě ，hǎo lì zhě yě ；zhí jǐ ér háng dào zhě ，hǎo yì zhě yě 。wèi yǒu hǎo lì ér ài qí jun1 zhě ，wèi yǒu hǎo yì ér wàng qí jun1 zhě 。jīn zhī wáng gōng dà rén ，wéi zhí shì kě yǐ wén cǐ yán ，wéi yù yú zhí shì yě kě yǐ cǐ yán jìn 。yù méng xìng yú zhí shì ，qí suǒ cóng jiù yǐ 。ruò kuān jiǎ zhī ，shǐ bú shī qí xìng ，jiā dài zhī ，shǐ zú yǐ wéi míng ，yín ér rù ，jìn chén ér tuì ；shēn ér rù ，zhōng yǒu ér tuì ，lǜ yǐ wéi cháng ，yì bú fèi shì 。tiān xià zhī rén wén zhí shì zhī yú yù rú shì yě ，bì jiē yuē ：zhí shì zhī hǎo shì yě rú cǐ ，zhí shì zhī dài shì yǐ lǐ rú cǐ ，zhí shì zhī shǐ rén bú wǎng qí xìng ér néng yǒu róng rú cǐ ，zhí shì zhī yù chéng rén zhī míng rú cǐ ，zhí shì zhī hòu yú gù jiù rú cǐ 。yòu jiāng yuē ：hán yù zhī shí qí suǒ yī guī yě rú cǐ ，hán yù zhī bú chǎn qū yú fù guì zhī rén rú cǐ ，hán yù zhī xián néng shǐ qí zhǔ dài zhī yǐ lǐ rú cǐ ，zé sǐ yú zhí shì zhī mén wú huǐ yě 。ruò shǐ suí háng ér rù ，zhú duì ér qū ，yán bú gǎn jìn qí chéng ，dào yǒu suǒ qū yú jǐ ；tiān xià zhī rén wén zhí shì zhī yú yù rú cǐ ，jiē yuē ：zhí shì zhī yòng hán yù ，āi qí qióng ，shōu zhī ér yǐ ěr ；hán yù zhī shì zhí shì ，bú yǐ dào ，lì zhī ér yǐ ěr 。gǒu rú shì ，suī rì shòu qiān jīn zhī cì ，yī suì jiǔ qiān qí guān ，gǎn ēn zé yǒu zhī yǐ ，jiāng yǐ chēng yú tiān xià yuē zhī jǐ zhī jǐ zé wèi yě 。　　fú wéi āi qí suǒ bú zú ，jīn qí yú ，bú lù qí zuì ，chá qí cí ér chuí rén cǎi nà yān 。yù kǒng jù zài bài 。
cǎo táng shǎo huā jīn yù zāi ，bú wèn lǜ lǐ yǔ huáng méi 。shí sǔn jiē zhōng què guī qù ，guǒ yuán fāng lǐ wéi qiú lái 。
zǐ àn fén xiāng nuǎn chuī qīng ，guǎng tíng qīng xiǎo xí qún yīng 。wú huá zhàn shì xián méi yǒng ，xià bǐ chūn cán shí yè shēng 。xiāng lǐ xiàn xián xiān dé háng ，cháo tíng liè jué dài gōng qīng 。zì cán shuāi bìng xīn shén hào ，lài yǒu qún gōng jiàn cái jīng 。
céng luán dié yǎn fú kōng ，duàn yá zhí xià fèn sān jǐng 。cāng tái lù gǔ ，lù míng zhī jiàn ，yuán hào sōng lǐng 。lù yì fèng xiāo ，yān mí gǒu qǐ ，lǜ shēn cuì lěng 。xiào xié qióng yī dào ，dēng gāo tiào yuǎn ，shì duō shǎo 、xiān jiā jǐng 。zhǎng niàn qīng chūn yì lǎo ，shàng qū qū 、kū péng duàn gěng 。rén jiān tiān shàng ，kuì rán fǔ yǎng ，zhī shēn gū yǐng 。shì shì kōng huā ，chūn xīn ní xù ，cǐ huí hái shěng 。xiàng qióng tái shuāng què ，jié jiān máo wū ，zuò qiān fēng dǐng 。
suì hán yǐ biàn yǒng dōng lóu ，xǐ shàng jiāng biān yī yè zhōu 。liú zhuǎn shēng yá cháng bì lì ，piāo xiāo guān kuàng xìn yún fú 。yù féng gù jiù kāi qīng yǎn ，xiān dé shī zhāng shuō bái tóu 。zòng yǒu yī zūn liáo kě yǐn ，zhèng dāng xiàng duì lùn qióng chóu 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

中庸·第十三章相关翻译

③啼鸟：鸟的啼叫声。
②吴歌楚舞：吴楚两国的歌舞。“青山欲衔半边日”，写太阳将落山时的景象。

中庸·第十三章相关赏析

正在这时，一个老渔夫从河滩打鱼回家路过，就从沙滩上走过。看见鹬蚌相争的情景，渔夫觉得很有趣。他悄悄地走上前去，没有费多大力气， 把两个一起抓住，高兴地拿走了。
而第二层则运用李白、许远及严光的三则典故，分别作为第一层三句的诠释和补充。由于两层间本身存在着从现象到本质的跃进，令人憬然惕然，于是“名”、“利”与“闲”的孰优孰劣，顿时高下立判。而作品的警拔峭严，也就活脱脱地表现出来了。

作者介绍

周煇 周邦之子，泰州人。南宋绍兴年间曾应试博学鸿词科，后来曾到金国，晚年隐居钱塘清波门。隐居多年，不愿为仕，以藏书为事，父子以师友相称，当世名公卿多折节下之，亦简亢自高，不予报谢。家有藏书数万卷，并乐于为他人借阅，他曾写有《借书》一文，间接地批评了古代藏书家“借书不孝”的藏书观点，说“借书一瓻，还书一瓻，后讹为痴，殊失忠厚气象”。他提出藏书是为致用而藏。并告诫子孙首要读其所藏之书，再要世守家藏图书。著有《清波杂志》十二卷，为笔记体著作，内容多为宋人杂事，于宋代官制有一定史料价值。还著有《清波别志》三卷和《北辕录》一卷。