九辩

九辩原文：

先生归有处，欲别笑无言。绿水到山口，青林连洞门。月明寻石路，云霁望花源。早晚还乘鹤，悲歌向故园。
残春能几番风，猩云一朵藏深翠。嫣然最小，窥人阑角，怜伊睡起。羞见当时，天衣涴藓，宫鬟垂地。叹宣华旧色，鸟声啼尽，迟开处，伶俜矣。尚恐朱颜易老，倩蔷薇、殷勤钩袂。楼高十二，妆轻粉瘦，绡痕寄泪。雨雨风风，铃儿未掣，蜂儿先退。待解愁知道，前身记得，晚花流水。
君门射策夺宫袍，衣锦还乡意气豪。霁月光风周茂叔，浑金璞玉晋山涛。人思附骥情应切，我喜登龙价倍高。往日诸兄曾受业，云亭问字敢辞劳。
腊近渐知春，已有早梅堪折。况是诞辰佳宴，拥笙簧罗列。玉杯休惜十分斟，金炉更频爇。连理愿同千岁。看蟠桃重结。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
飞阁流云护碧纱，曲栏掩映竹阴斜。巡檐步月敲奇句，坐石烹泉品贡茶。乳液清逾花上露，春旗嫩展雨前芽。水天一色明如昼，照见溪鱼戏浅沙。
临水时自照，照我须与眉。须眉何所似，恰似纯白丝。从兹一白后，宁有再黑时。譬如花落地，不复还故枝。殷勤语须眉，听我自解诗。幼小痴读书，既壮多忧思。自苦有冰檗，自润无膏脂。劳生到今日，汝白将何辞。
华亭鹤唳讵可闻？上蔡苍鹰何足道？
拂墙杨柳碧丝丝，已折杨枝活旧篱。双涧水閒鸥梦稳，一天风静燕归迟。新花好借朝云护，矮竹权乘微雨移。不信村居少诗味，卷中羞羼热官诗。
治身琐屑必经营，不喜空谈纸上兵。古衣冠须归束好，奇书画要拆开评。寒门特起驹无匹，盛世调元凤不鸣。式化乡闾吾分内，漫云声价必科名。

九辩拼音解读：

xiān shēng guī yǒu chù ，yù bié xiào wú yán 。lǜ shuǐ dào shān kǒu ，qīng lín lián dòng mén 。yuè míng xún shí lù ，yún jì wàng huā yuán 。zǎo wǎn hái chéng hè ，bēi gē xiàng gù yuán 。
cán chūn néng jǐ fān fēng ，xīng yún yī duǒ cáng shēn cuì 。yān rán zuì xiǎo ，kuī rén lán jiǎo ，lián yī shuì qǐ 。xiū jiàn dāng shí ，tiān yī wó xiǎn ，gōng huán chuí dì 。tàn xuān huá jiù sè ，niǎo shēng tí jìn ，chí kāi chù ，líng pīng yǐ 。shàng kǒng zhū yán yì lǎo ，qiàn qiáng wēi 、yīn qín gōu mèi 。lóu gāo shí èr ，zhuāng qīng fěn shòu ，xiāo hén jì lèi 。yǔ yǔ fēng fēng ，líng ér wèi chè ，fēng ér xiān tuì 。dài jiě chóu zhī dào ，qián shēn jì dé ，wǎn huā liú shuǐ 。
jun1 mén shè cè duó gōng páo ，yī jǐn hái xiāng yì qì háo 。jì yuè guāng fēng zhōu mào shū ，hún jīn pú yù jìn shān tāo 。rén sī fù jì qíng yīng qiē ，wǒ xǐ dēng lóng jià bèi gāo 。wǎng rì zhū xiōng céng shòu yè ，yún tíng wèn zì gǎn cí láo 。
là jìn jiàn zhī chūn ，yǐ yǒu zǎo méi kān shé 。kuàng shì dàn chén jiā yàn ，yōng shēng huáng luó liè 。yù bēi xiū xī shí fèn zhēn ，jīn lú gèng pín ruò 。lián lǐ yuàn tóng qiān suì 。kàn pán táo zhòng jié 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
fēi gé liú yún hù bì shā ，qǔ lán yǎn yìng zhú yīn xié 。xún yán bù yuè qiāo qí jù ，zuò shí pēng quán pǐn gòng chá 。rǔ yè qīng yú huā shàng lù ，chūn qí nèn zhǎn yǔ qián yá 。shuǐ tiān yī sè míng rú zhòu ，zhào jiàn xī yú xì qiǎn shā 。
lín shuǐ shí zì zhào ，zhào wǒ xū yǔ méi 。xū méi hé suǒ sì ，qià sì chún bái sī 。cóng zī yī bái hòu ，níng yǒu zài hēi shí 。pì rú huā luò dì ，bú fù hái gù zhī 。yīn qín yǔ xū méi ，tīng wǒ zì jiě shī 。yòu xiǎo chī dú shū ，jì zhuàng duō yōu sī 。zì kǔ yǒu bīng bò ，zì rùn wú gāo zhī 。láo shēng dào jīn rì ，rǔ bái jiāng hé cí 。
huá tíng hè lì jù kě wén ？shàng cài cāng yīng hé zú dào ？
fú qiáng yáng liǔ bì sī sī ，yǐ shé yáng zhī huó jiù lí 。shuāng jiàn shuǐ jiān ōu mèng wěn ，yī tiān fēng jìng yàn guī chí 。xīn huā hǎo jiè cháo yún hù ，ǎi zhú quán chéng wēi yǔ yí 。bú xìn cūn jū shǎo shī wèi ，juàn zhōng xiū chàn rè guān shī 。
zhì shēn suǒ xiè bì jīng yíng ，bú xǐ kōng tán zhǐ shàng bīng 。gǔ yī guàn xū guī shù hǎo ，qí shū huà yào chāi kāi píng 。hán mén tè qǐ jū wú pǐ ，shèng shì diào yuán fèng bú míng 。shì huà xiāng lǘ wú fèn nèi ，màn yún shēng jià bì kē míng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

九辩相关翻译

②无计：无法。“欢期”：佳期，指二人重会相守之期。
②漉：水慢慢地渗下。

九辩相关赏析

〔梁州〕
这支有名的小令，是写思妇在春残雨细的时候，想到韶华易逝，游子未归，因而借酒浇愁，去打发那好天良夜。
“不寄君衣君又寒”这句则以反语倒说：既然寄了征衣，亲人不还，那就“不寄征衣”吧。这似乎可以消除“君不还”的忧虑了，但她旋即想到：自己的亲人又要忍受饥寒了。这是自己更不忍心，更为忧虑的。这两句语意上的反复，把人物心理刻画得惟妙惟肖。

作者介绍

刘兼 刘兼，[约公元九六0年前后在世]（即约周末宋初间前后在世）字不详，长安人，官荣州刺史。兼著有诗一卷，（《全唐诗》）传于世。