日人石井君索和即用原韵

日人石井君索和即用原韵原文：

忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
一自为农去国赊，九天无路献忠嘉。不争老杜广文饭，且共仰山鶖子茶。字画故家元佑脚，篇章时样鄂州花。它山待刻钟楼作，震撼烟霞十万家。
得句如得仙，悟笔如悟禅。弹丸流转即轻举，龙蛇飞动真超然。禅瑛乃醉，我顾惭道玄。戏将字画当杖拂，与子凭轼相周旋。笔若运矛槊，手如致裨偏。眼能援桴鼓，心为制中权。弃捐尺度废绳削，似曲还直非方圆。适当庖丁善刀后，但见满纸银钩连。心眼手笔俱不用，拟向底处观其全。思量不可到，此地无中边。政似观澜亭上夜深后，满空白月孤光悬。
弱冠从游狎山水，三十余年屈伸指。南随粤鸟北燕鸿，祇今甚矣吾衰矣。学问无成不了事，况望清名照书史！得归重赋茅屋春，青眼相看赖吾子。丹铅曾近更生阁，但惜案头萤乱死。世情浩荡何足云？高人不厌席为门。百丈山前秋屡过，九州外事忆重论。昔伤萍梗流沧海，暂喜梅花侑翠尊。制古直须追左契，声英必合绍前闻。昨朝示我清江作，汹如垒壁瞻风云。愧我徒当大敌怯，此陈何止摧千军？流离天骥志远道，悲鸣往往思其群。
长沙南去转悠悠，帝念词臣赋远游。青鸟书来天尽处，碧鸡人在汉梁州。未期雷雨芙蓉合，稍许云霞薜荔收。祇是骑鲸今李白，中原万古失风流。
画阁岿然百尺危，吹来花片点春衣。黄昏璧月溪心浴，白昼银盘水面飞。
风雨山城暮，黄花自满丛。幽怀若为写，正要玉西东。
尝读大禹书，导河始积石。神功洵巨哉，两山如削壁。疑是鬼斧凿，疑是巨灵擘。余来千载后，山势犹如昔。烟岚郁不开，与天常咫尺。下瞰黄河流，风翻雪浪白。涛声如怒雷，奔腾何迅疾。我欲溯其源，星宿杳难即。我欲登昆崙，举头惟瞑色。君不见此地当年吐谷浑，汉魏以来常反侧。而今四海颂升平，羌戎稽颡烽烟息。车书一统尽朝宗，此山此木互西域。

日人石井君索和即用原韵拼音解读：

yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
yī zì wéi nóng qù guó shē ，jiǔ tiān wú lù xiàn zhōng jiā 。bú zhēng lǎo dù guǎng wén fàn ，qiě gòng yǎng shān qiū zǐ chá 。zì huà gù jiā yuán yòu jiǎo ，piān zhāng shí yàng è zhōu huā 。tā shān dài kè zhōng lóu zuò ，zhèn hàn yān xiá shí wàn jiā 。
dé jù rú dé xiān ，wù bǐ rú wù chán 。dàn wán liú zhuǎn jí qīng jǔ ，lóng shé fēi dòng zhēn chāo rán 。chán yīng nǎi zuì ，wǒ gù cán dào xuán 。xì jiāng zì huà dāng zhàng fú ，yǔ zǐ píng shì xiàng zhōu xuán 。bǐ ruò yùn máo shuò ，shǒu rú zhì bì piān 。yǎn néng yuán fú gǔ ，xīn wéi zhì zhōng quán 。qì juān chǐ dù fèi shéng xuē ，sì qǔ hái zhí fēi fāng yuán 。shì dāng páo dīng shàn dāo hòu ，dàn jiàn mǎn zhǐ yín gōu lián 。xīn yǎn shǒu bǐ jù bú yòng ，nǐ xiàng dǐ chù guān qí quán 。sī liàng bú kě dào ，cǐ dì wú zhōng biān 。zhèng sì guān lán tíng shàng yè shēn hòu ，mǎn kōng bái yuè gū guāng xuán 。
ruò guàn cóng yóu xiá shān shuǐ ，sān shí yú nián qū shēn zhǐ 。nán suí yuè niǎo běi yàn hóng ，qí jīn shèn yǐ wú shuāi yǐ 。xué wèn wú chéng bú le shì ，kuàng wàng qīng míng zhào shū shǐ ！dé guī zhòng fù máo wū chūn ，qīng yǎn xiàng kàn lài wú zǐ 。dān qiān céng jìn gèng shēng gé ，dàn xī àn tóu yíng luàn sǐ 。shì qíng hào dàng hé zú yún ？gāo rén bú yàn xí wéi mén 。bǎi zhàng shān qián qiū lǚ guò ，jiǔ zhōu wài shì yì zhòng lùn 。xī shāng píng gěng liú cāng hǎi ，zàn xǐ méi huā yòu cuì zūn 。zhì gǔ zhí xū zhuī zuǒ qì ，shēng yīng bì hé shào qián wén 。zuó cháo shì wǒ qīng jiāng zuò ，xiōng rú lěi bì zhān fēng yún 。kuì wǒ tú dāng dà dí qiè ，cǐ chén hé zhǐ cuī qiān jun1 ？liú lí tiān jì zhì yuǎn dào ，bēi míng wǎng wǎng sī qí qún 。
zhǎng shā nán qù zhuǎn yōu yōu ，dì niàn cí chén fù yuǎn yóu 。qīng niǎo shū lái tiān jìn chù ，bì jī rén zài hàn liáng zhōu 。wèi qī léi yǔ fú róng hé ，shāo xǔ yún xiá bì lì shōu 。qí shì qí jīng jīn lǐ bái ，zhōng yuán wàn gǔ shī fēng liú 。
huà gé kuī rán bǎi chǐ wēi ，chuī lái huā piàn diǎn chūn yī 。huáng hūn bì yuè xī xīn yù ，bái zhòu yín pán shuǐ miàn fēi 。
fēng yǔ shān chéng mù ，huáng huā zì mǎn cóng 。yōu huái ruò wéi xiě ，zhèng yào yù xī dōng 。
cháng dú dà yǔ shū ，dǎo hé shǐ jī shí 。shén gōng xún jù zāi ，liǎng shān rú xuē bì 。yí shì guǐ fǔ záo ，yí shì jù líng bò 。yú lái qiān zǎi hòu ，shān shì yóu rú xī 。yān lán yù bú kāi ，yǔ tiān cháng zhǐ chǐ 。xià kàn huáng hé liú ，fēng fān xuě làng bái 。tāo shēng rú nù léi ，bēn téng hé xùn jí 。wǒ yù sù qí yuán ，xīng xiǔ yǎo nán jí 。wǒ yù dēng kūn lún ，jǔ tóu wéi míng sè 。jun1 bú jiàn cǐ dì dāng nián tǔ gǔ hún ，hàn wèi yǐ lái cháng fǎn cè 。ér jīn sì hǎi sòng shēng píng ，qiāng róng jī sǎng fēng yān xī 。chē shū yī tǒng jìn cháo zōng ，cǐ shān cǐ mù hù xī yù 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

日人石井君索和即用原韵相关翻译

⑪阴房阒鬼火：囚室阴暗寂静，只有鬼火出没。阴房：见不到阳光的居处，此指囚房。阒：幽暗、寂静。春院閟天黑：虽在春天里，院门关得紧紧的，照样是一片漆黑。閟：关闭。“牛骥同一皂”两句：牛和骏马同槽，鸡和凤凰共处，比喻贤愚不分，杰出的人和平庸的人都关在一起。骥：良马。皂：马槽。鸡栖：鸡窝。
①飞来山：有两说：一说在浙江绍兴城外的林山。唐宋时其中有座应天塔。传说此峰是从琅即郡东武县飞来的，故名飞来峰。一说在今浙江杭州西湖灵隐寺前。千寻塔：很高很高的塔。寻，古时长度单位，八尺为寻。闻说：听说。
①移舟：划动小船。泊：停船靠岸。烟渚：指江中雾气笼罩的小沙洲。烟：一作“幽”。渚：水中小块陆地。客：指作者自己。愁：为思乡而忧思不堪。

日人石井君索和即用原韵相关赏析

这首诗起调高亢，鲜明地提出了人生的价值取向：人活着就要做人中的豪杰，为国家建功立业；死也要为国捐躯，成为鬼中的英雄。爱国激情，溢于言表，在当时确有振聋发聩的作用。南宋统治者不管百姓死活，只顾自己逃命；抛弃中原河山，苟且偷生。因此，诗人想起了项羽。项羽突围到乌江，乌江亭长劝他急速渡江，回到江东，重整旗鼓。项羽自己觉得无脸见江东父老，便回身苦战，杀死敌兵数百，然后自刎。诗人鞭挞南宋当权派的无耻行径，借古讽今，正气凛然。全诗仅二十个字，连用了三个典故，但无堆砌之弊，因为这都是诗人的心声。如此慷慨雄健、掷地有声的诗篇，出自女性之手，实在是压倒须眉了。
“烟水茫茫晚凉后”，这时苍茫的入目景色使人微觉惆怅，捕鱼小舟冲破了湖水的平静。在这渐归沉寂而又涟漪微动之时，随着情绪的波动，抬起的目光从低处的水移向高处的天，只见夕阳的余晖之下，乱云未收，残霞似锦，装点洞庭秋色，一片茫然，无际无涯，与湖波相映，更加美丽，壮观。最后两句写“妆就”“一片洞庭秋”的同时，也托出了作者心中的欣喜，虽未言情而情从景出。

作者介绍

汪万於 歙县人，字叔振。宪宗时，为江陵府户曹参军。工诗。