太上感应篇

太上感应篇原文：

一夕梵唱一夕秋，一叶轻舟一叶愁。千寻碧湖千寻酒，丝竹慢，唱不休，红颜总是归尘垢。听钟十年后，隔雨看小楼，却叫人怎生回头？
鬓发已斑白，衣绶方朱紫。穷贱当壮年，富荣临暮齿。车舆红尘合，第宅青烟起。彼来此须去，品物之常理。第宅非吾庐，逆旅暂留止。子孙非我有，委蜕而已矣。有如蚕造茧，又似花生子。子结花暗凋，茧成蚕老死。悲哉可奈何，举世皆如此。莫养瘦马驹，莫教小妓女。后事在目前，不信君看取。马肥快行走，妓长能歌舞。三年五岁间，已闻换一主。借问新旧主，谁乐谁辛苦。请君大带上，把笔书此语。往事勿追思，追思多悲怆。来事勿相迎，相迎已惆怅。不如兀然坐，不如塌然卧。食来即开口，睡来即合眼。二事最关身，安寝加餐饭。忘怀任行止，委命随修短。更若有兴来，狂歌酒一醆.
千里通渠竟达河，万民力役怨声多。锦帆不送龙舟返，并覆亡隋入巨波。
碧山亭馆抱回塘，门巷阴阴夏日长。新竹过林梢碍柳，野藤缠树叶迷霜。炉香细引蔷薇架，庭草阴连薜荔墙。画栋云閒天伏暑，疏帘风急雨生凉。棋声落枕醒幽梦，楼影沉波近夕阳。临水独垂盘谷钓，采莲新办越溪航。何人隔竹敲茶臼，有客携琴问草堂。望远欲穷千里目，吟馀空费九回肠。功名自许今犹未，寒暑催人老又将。会整旧书归旧隐，故园松菊晚苍苍。
何处难忘酒，王臣立荩方。群邪终自直，万死不摧刚。社鼠旁难塞，龙鳞逆易伤。此时无一盏，何以洗忧肠。
尘涩鳌钩公子恨，风吹马耳谪仙愁。皇天老眼成人晚，今日男儿得志秋。官样文章堆笔底，世情风色候江头。主司不是冬烘物，五色迷人莫浪忧。
忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
猛炽燄中人有路，旋风顶上屹然栖。镇常历劫谁差互，杲日无言运照齐。
金杯十分酒，酌子消百忧。石可补青天，弃与瓦砾侔。丝可弦南风，织成绢素柔。竹帛未书功，光景忽以遒。匏系久不食，栖栖江上洲。土鼓与蒉桴，为用先鸣球。革带人所贱，犹列下邳侯。木有栋梁材，终当回万牛。

太上感应篇拼音解读：

yī xī fàn chàng yī xī qiū ，yī yè qīng zhōu yī yè chóu 。qiān xún bì hú qiān xún jiǔ ，sī zhú màn ，chàng bú xiū ，hóng yán zǒng shì guī chén gòu 。tīng zhōng shí nián hòu ，gé yǔ kàn xiǎo lóu ，què jiào rén zěn shēng huí tóu ？
bìn fā yǐ bān bái ，yī shòu fāng zhū zǐ 。qióng jiàn dāng zhuàng nián ，fù róng lín mù chǐ 。chē yú hóng chén hé ，dì zhái qīng yān qǐ 。bǐ lái cǐ xū qù ，pǐn wù zhī cháng lǐ 。dì zhái fēi wú lú ，nì lǚ zàn liú zhǐ 。zǐ sūn fēi wǒ yǒu ，wěi tuì ér yǐ yǐ 。yǒu rú cán zào jiǎn ，yòu sì huā shēng zǐ 。zǐ jié huā àn diāo ，jiǎn chéng cán lǎo sǐ 。bēi zāi kě nài hé ，jǔ shì jiē rú cǐ 。mò yǎng shòu mǎ jū ，mò jiāo xiǎo jì nǚ 。hòu shì zài mù qián ，bú xìn jun1 kàn qǔ 。mǎ féi kuài háng zǒu ，jì zhǎng néng gē wǔ 。sān nián wǔ suì jiān ，yǐ wén huàn yī zhǔ 。jiè wèn xīn jiù zhǔ ，shuí lè shuí xīn kǔ 。qǐng jun1 dà dài shàng ，bǎ bǐ shū cǐ yǔ 。wǎng shì wù zhuī sī ，zhuī sī duō bēi chuàng 。lái shì wù xiàng yíng ，xiàng yíng yǐ chóu chàng 。bú rú wū rán zuò ，bú rú tā rán wò 。shí lái jí kāi kǒu ，shuì lái jí hé yǎn 。èr shì zuì guān shēn ，ān qǐn jiā cān fàn 。wàng huái rèn háng zhǐ ，wěi mìng suí xiū duǎn 。gèng ruò yǒu xìng lái ，kuáng gē jiǔ yī zhǎn .
qiān lǐ tōng qú jìng dá hé ，wàn mín lì yì yuàn shēng duō 。jǐn fān bú sòng lóng zhōu fǎn ，bìng fù wáng suí rù jù bō 。
bì shān tíng guǎn bào huí táng ，mén xiàng yīn yīn xià rì zhǎng 。xīn zhú guò lín shāo ài liǔ ，yě téng chán shù yè mí shuāng 。lú xiāng xì yǐn qiáng wēi jià ，tíng cǎo yīn lián bì lì qiáng 。huà dòng yún jiān tiān fú shǔ ，shū lián fēng jí yǔ shēng liáng 。qí shēng luò zhěn xǐng yōu mèng ，lóu yǐng chén bō jìn xī yáng 。lín shuǐ dú chuí pán gǔ diào ，cǎi lián xīn bàn yuè xī háng 。hé rén gé zhú qiāo chá jiù ，yǒu kè xié qín wèn cǎo táng 。wàng yuǎn yù qióng qiān lǐ mù ，yín yú kōng fèi jiǔ huí cháng 。gōng míng zì xǔ jīn yóu wèi ，hán shǔ cuī rén lǎo yòu jiāng 。huì zhěng jiù shū guī jiù yǐn ，gù yuán sōng jú wǎn cāng cāng 。
hé chù nán wàng jiǔ ，wáng chén lì jìn fāng 。qún xié zhōng zì zhí ，wàn sǐ bú cuī gāng 。shè shǔ páng nán sāi ，lóng lín nì yì shāng 。cǐ shí wú yī zhǎn ，hé yǐ xǐ yōu cháng 。
chén sè áo gōu gōng zǐ hèn ，fēng chuī mǎ ěr zhé xiān chóu 。huáng tiān lǎo yǎn chéng rén wǎn ，jīn rì nán ér dé zhì qiū 。guān yàng wén zhāng duī bǐ dǐ ，shì qíng fēng sè hòu jiāng tóu 。zhǔ sī bú shì dōng hōng wù ，wǔ sè mí rén mò làng yōu 。
yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
měng chì yàn zhōng rén yǒu lù ，xuán fēng dǐng shàng yì rán qī 。zhèn cháng lì jié shuí chà hù ，gǎo rì wú yán yùn zhào qí 。
jīn bēi shí fèn jiǔ ，zhuó zǐ xiāo bǎi yōu 。shí kě bǔ qīng tiān ，qì yǔ wǎ lì móu 。sī kě xián nán fēng ，zhī chéng juàn sù róu 。zhú bó wèi shū gōng ，guāng jǐng hū yǐ qiú 。páo xì jiǔ bú shí ，qī qī jiāng shàng zhōu 。tǔ gǔ yǔ kuì fú ，wéi yòng xiān míng qiú 。gé dài rén suǒ jiàn ，yóu liè xià pī hóu 。mù yǒu dòng liáng cái ，zhōng dāng huí wàn niú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

太上感应篇相关翻译

①陂塘：池塘。徜徉：自由自在来回地走动。
⑵直：古时通"值"
（16）离人：此处指思妇。

太上感应篇相关赏析

此词的调名即是题目，写的是一个多彩多姿的江城的风物。从既是郡城，又曾有越国宫殿等情况来看，自然写的是古会稽。前三句“鵁鶄飞起郡城东，碧江空，半滩风”，写的是江城的外景：一江碧水从城东流过，江面空阔，沙滩阵阵风起，好一派秀美、旷远的江郊景色。“越王宫殿，蘋叶藕花中”是对此城历史的回顾与沉思。越王勾践是春秋时期赫赫有名的霸主之一，他就曾在这里建都，可如今已不见痕迹，往日的宫殿一直上已是一片片红藕翠蘋了，这就点明了此城的显赫历史，增加了一个描写层次，无异于在它的背景上涂了一层古老苍凉的底色，丰富了江城的形象。当然作者的怀古之情也是显而易见的，那就是说任何雄图霸业、奕奕生光，都经不起时间的销蚀而云飞烟灭。尾三句“帘卷水楼鱼浪起，千片雪，雨濛濛”，集中描写最富江城特色的景观：登上临江的水楼，卷起帏帘，凭窗一望时，只见鱼跃浪翻，激起千片飞雪，一江雨雾，迷迷蒙蒙，蔚为壮观。尤其是此番景色是透过水；楼窗口而摄入眼帘的，更如一幅逼真的画卷，美不胜收。
这首散曲贯穿着不羁奔放之情，笔调率真，性情豪放，生动展现了作者蔑视功名、豪放不羁的形象。
以下“候馆”三句，继续写蟋蟀鸣声的转移，将空间和人事推得更远更广。客馆，可以包举谪臣迁客、士人游子各色人等；离宫，可以包括不幸的帝王后妃、宫娥彩女。这些飘泊者、失意者，不论尊卑长幼，都要悲秋吊月，闻虫鸣而伤心无限在国怀乡愁绪袭扰心以上极写蟋蟀的声音处处可闻，使人有欲避不能之感 。它似私语，似悲诉，时断时续；它与孤吟声、机杼声、砧杵声交织成一片。仿佛让人听到一组凄婉哀愁的交响乐。“豳诗漫与”，词人说自己受到蟋蟀声的感染而率意为诗了。语出《诗经·豳风·七月》“七月在野，八月在宇，九月在户，十月蟋蟀入我床下。”可是，下面突然插入“笑篱落呼灯，世间儿女”两句，写小儿女呼灯捕捉蟋蟀的乐趣，声情骤变，似与整首乐章的主旋律不相协调。而与友人张鎡《满庭芳》词中“八时曾记得，呼灯灌穴，敛步随音。任满身花影，犹自追寻”意境相若。然细加品味，正如陈延焯所说：“以无知儿女之乐 ，反衬出有心人之苦，最为入妙。”（《白雨斋词话》）的确，这是这阕大型交响乐中的一支小小插曲，其妙用在于以乐写苦，所以当这种天真儿女所特具的乐趣被谱入乐章之后，并不与主旋律相悖逆，反倒使原本就无限幽怨凄楚的琴音，变得“一声声更苦”了。以乐笔写愁然，正是白石词的匠心妙用。

作者介绍

陈居仁 陈居仁(1129～1197年)，字安行，折桂里后坑（榜头镇后坂村）人。七世祖司直避五代之乱自光州徙于泉之莆田，曽祖砥故不仕妣林氏，祖嘉谟故赠右朝奉郎妣黄氏赠安人，父膏故任左朝奉大夫太府少卿累赠特进妣蔡氏赠安康郡夫人汪氏封咸宁郡太夫人赠新平郡夫人。官至华文阁直学士，提举太平兴国宫。历仕中外，皆有政声。卒，谥文懿。学者称菊坡先生。居仁喜读故书，尤熟于班左，摘其精要成一编，名曰撷芳。又有奏议、制稿、诗文、杂著，《宋史本传》并传于世。