离骚

离骚原文：

我牧不惮远，牧多良苦辛。所幸牧已狎，驯扰无败群。平原湿春烟，碧草何披纷。大牛隐重坡，小牛饮芳津。旦出露未晞，及归景常曛。时复扣角歌，歌俚全吾真。取乐田野间，世事非所闻。歌阑卧牛背，仰见天际云。
紫金山前，铁骑围中，惟公尚知。怅当时卯角，鱼犹同队，如今缟鬓，鸥已忘机。故垒荒榛，群贤拱木，畴记官军夜战时。不图见，独岁寒不改，老气犹奇。嗟哉月驶舟移。四十载光阴昨梦非。叹荷薪弗克，祗惭弓冶，扃柴却扫，绝望簪圭。菌短椿长，鷃微鹏巨，天分当然何足疑。闻公里，有磻溪堪钓，盍亦云归。
处山无厌山，林鸟正关关。月入潭心白，花明谷口闲。采薪能自至，流水不知还。闻欲观沧海，高峰峻亦攀。
琼枝玉树不相饶。薄云衣、细柳腰。一般妆样百般娇。眉眼细、好如描。东风摇草百花飘。恨无计、上青条。更起双歌郎且饮，郎未醉、有金貂。
延伫步疏林，清风吹敝襟。山高岚易暝，洞隐气多阴。世事浑如幻，静观不昧心。君恩沧海阔，乡思白云深。蜩沸凄人耳，蝣浮笑我今。何时天雨降，庶得靖嚣音。
江右衣冠如向日，黑头兄弟亦还家。重经白下桥边路，颇忆玄都观里花。暮雨疏帘飞旧燕，暖风芳树哺慈鸦。弓旌处处求岩穴，未许行吟玩物华。
娭良俪，乘明穹。阴礼具，阳泽丰。大厥造，化者工。浃氤氲，类诚衷。涖咫尺，讵梦梦？司锄姥，执灌翁。洁巾襚，羌来同。墀下轕，楣上谼。藻网翠，霞楄红。欂承绀，栭偃彤。牖四八，星辰通。复以道，阿房虹。袤以廊，连楼骢。翼如砥，冒如幪。堂玉照，城金墉。百级递，窥重重。綷脩蔼，神所宫。周步障，惟柽桐。冠五伟，秦坛松。森灵卫，雯郁葱。神
皂帽冬常著，青山老自看。鸟怜池树静，云近岳天寒。淡食随人给，藜床任地安。閒来过道院，不为访金丹。
花品称王擅洛京，朱朱白白莫齐名。相逢河朔春将暮，半吐檀心若有情。
灵兔脱颖铦如锥，束身归命供指挥。紫羊之肝青麟髓，相将水石同襟期。楮生辗转拂玉案，借问主人何所为。主人隐几鸣琴罢，春来公事方休假。官船几日到珠江，山川一路明如画。乘兴重来访旧游，藉草班荆理前话。林间飒飒风雨生，解衣磅礡深经营。须臾伸纸作大字，虎踞龙蟠雷乍惊。心王运臂臂运指，巨灵赑屃随驱使。临池飞出北溟鱼，含毫吸尽西江水。左拿右掣妙无端，一疾一徐皆至理。行乎其所不得不行，云傍马头生。止乎其所不得不止，山从人面起。鹅溪绢，剡溪纸，日与簿书堆案几。盘根错节何有哉，慧剑一挥胥披靡。从容阁笔为予言，我生能事聊如此。大通野老麋鹿群，见所未见闻未闻。置书怀袖日三复，逢人说项殊殷勤。昔之张芝今张旭，后有大令前右军。斯人家学溯源委，十三学书先草隶。蕉黄米蔡等秕糠，颜筋柳骨分精髓。撞破烟楼读父书，手泽羡君能述继。羡君不羡才与华，羡君不羡名与位。羡君下笔如有神，羡君能诗由夙慧。青云送入选官场，白社归来还及第。百千三昧何浅深，一悟了然无钜细。君不见公孙大娘舞剑器，草圣得之通妙谛。心灵手敏匪言传，破格超方须默契。也不即，也不离，此是灵山亲嘱累。慧业文人记得无，三生石上曾分袂。归去来，归去来，峡水峡山未迢递。留将一道无字碑，明日再来烦作记。

离骚拼音解读：

wǒ mù bú dàn yuǎn ，mù duō liáng kǔ xīn 。suǒ xìng mù yǐ xiá ，xùn rǎo wú bài qún 。píng yuán shī chūn yān ，bì cǎo hé pī fēn 。dà niú yǐn zhòng pō ，xiǎo niú yǐn fāng jīn 。dàn chū lù wèi xī ，jí guī jǐng cháng xūn 。shí fù kòu jiǎo gē ，gē lǐ quán wú zhēn 。qǔ lè tián yě jiān ，shì shì fēi suǒ wén 。gē lán wò niú bèi ，yǎng jiàn tiān jì yún 。
zǐ jīn shān qián ，tiě qí wéi zhōng ，wéi gōng shàng zhī 。chàng dāng shí mǎo jiǎo ，yú yóu tóng duì ，rú jīn gǎo bìn ，ōu yǐ wàng jī 。gù lěi huāng zhēn ，qún xián gǒng mù ，chóu jì guān jun1 yè zhàn shí 。bú tú jiàn ，dú suì hán bú gǎi ，lǎo qì yóu qí 。jiē zāi yuè shǐ zhōu yí 。sì shí zǎi guāng yīn zuó mèng fēi 。tàn hé xīn fú kè ，zhī cán gōng yě ，jiōng chái què sǎo ，jué wàng zān guī 。jun1 duǎn chūn zhǎng ，yàn wēi péng jù ，tiān fèn dāng rán hé zú yí 。wén gōng lǐ ，yǒu bō xī kān diào ，hé yì yún guī 。
chù shān wú yàn shān ，lín niǎo zhèng guān guān 。yuè rù tán xīn bái ，huā míng gǔ kǒu xián 。cǎi xīn néng zì zhì ，liú shuǐ bú zhī hái 。wén yù guān cāng hǎi ，gāo fēng jun4 yì pān 。
qióng zhī yù shù bú xiàng ráo 。báo yún yī 、xì liǔ yāo 。yī bān zhuāng yàng bǎi bān jiāo 。méi yǎn xì 、hǎo rú miáo 。dōng fēng yáo cǎo bǎi huā piāo 。hèn wú jì 、shàng qīng tiáo 。gèng qǐ shuāng gē láng qiě yǐn ，láng wèi zuì 、yǒu jīn diāo 。
yán zhù bù shū lín ，qīng fēng chuī bì jīn 。shān gāo lán yì míng ，dòng yǐn qì duō yīn 。shì shì hún rú huàn ，jìng guān bú mèi xīn 。jun1 ēn cāng hǎi kuò ，xiāng sī bái yún shēn 。tiáo fèi qī rén ěr ，yóu fú xiào wǒ jīn 。hé shí tiān yǔ jiàng ，shù dé jìng xiāo yīn 。
jiāng yòu yī guàn rú xiàng rì ，hēi tóu xiōng dì yì hái jiā 。zhòng jīng bái xià qiáo biān lù ，pō yì xuán dōu guān lǐ huā 。mù yǔ shū lián fēi jiù yàn ，nuǎn fēng fāng shù bǔ cí yā 。gōng jīng chù chù qiú yán xué ，wèi xǔ háng yín wán wù huá 。
xī liáng lì ，chéng míng qióng 。yīn lǐ jù ，yáng zé fēng 。dà jué zào ，huà zhě gōng 。jiā yīn yūn ，lèi chéng zhōng 。lì zhǐ chǐ ，jù mèng mèng ？sī chú lǎo ，zhí guàn wēng 。jié jīn suì ，qiāng lái tóng 。chí xià gé ，méi shàng hóng 。zǎo wǎng cuì ，xiá pián hóng 。bó chéng gàn ，ér yǎn tóng 。yǒu sì bā ，xīng chén tōng 。fù yǐ dào ，ā fáng hóng 。mào yǐ láng ，lián lóu cōng 。yì rú dǐ ，mào rú méng 。táng yù zhào ，chéng jīn yōng 。bǎi jí dì ，kuī zhòng zhòng 。zú yǒu ǎi ，shén suǒ gōng 。zhōu bù zhàng ，wéi chēng tóng 。guàn wǔ wěi ，qín tán sōng 。sēn líng wèi ，wén yù cōng 。shén
zào mào dōng cháng zhe ，qīng shān lǎo zì kàn 。niǎo lián chí shù jìng ，yún jìn yuè tiān hán 。dàn shí suí rén gěi ，lí chuáng rèn dì ān 。jiān lái guò dào yuàn ，bú wéi fǎng jīn dān 。
huā pǐn chēng wáng shàn luò jīng ，zhū zhū bái bái mò qí míng 。xiàng féng hé shuò chūn jiāng mù ，bàn tǔ tán xīn ruò yǒu qíng 。
líng tù tuō yǐng tiǎn rú zhuī ，shù shēn guī mìng gòng zhǐ huī 。zǐ yáng zhī gān qīng lín suǐ ，xiàng jiāng shuǐ shí tóng jīn qī 。chǔ shēng niǎn zhuǎn fú yù àn ，jiè wèn zhǔ rén hé suǒ wéi 。zhǔ rén yǐn jǐ míng qín bà ，chūn lái gōng shì fāng xiū jiǎ 。guān chuán jǐ rì dào zhū jiāng ，shān chuān yī lù míng rú huà 。chéng xìng zhòng lái fǎng jiù yóu ，jiè cǎo bān jīng lǐ qián huà 。lín jiān sà sà fēng yǔ shēng ，jiě yī páng bó shēn jīng yíng 。xū yú shēn zhǐ zuò dà zì ，hǔ jù lóng pán léi zhà jīng 。xīn wáng yùn bì bì yùn zhǐ ，jù líng bì xì suí qū shǐ 。lín chí fēi chū běi míng yú ，hán háo xī jìn xī jiāng shuǐ 。zuǒ ná yòu chè miào wú duān ，yī jí yī xú jiē zhì lǐ 。háng hū qí suǒ bú dé bú háng ，yún bàng mǎ tóu shēng 。zhǐ hū qí suǒ bú dé bú zhǐ ，shān cóng rén miàn qǐ 。é xī juàn ，yǎn xī zhǐ ，rì yǔ bù shū duī àn jǐ 。pán gēn cuò jiē hé yǒu zāi ，huì jiàn yī huī xū pī mí 。cóng róng gé bǐ wéi yǔ yán ，wǒ shēng néng shì liáo rú cǐ 。dà tōng yě lǎo mí lù qún ，jiàn suǒ wèi jiàn wén wèi wén 。zhì shū huái xiù rì sān fù ，féng rén shuō xiàng shū yīn qín 。xī zhī zhāng zhī jīn zhāng xù ，hòu yǒu dà lìng qián yòu jun1 。sī rén jiā xué sù yuán wěi ，shí sān xué shū xiān cǎo lì 。jiāo huáng mǐ cài děng bǐ kāng ，yán jīn liǔ gǔ fèn jīng suǐ 。zhuàng pò yān lóu dú fù shū ，shǒu zé xiàn jun1 néng shù jì 。xiàn jun1 bú xiàn cái yǔ huá ，xiàn jun1 bú xiàn míng yǔ wèi 。xiàn jun1 xià bǐ rú yǒu shén ，xiàn jun1 néng shī yóu sù huì 。qīng yún sòng rù xuǎn guān chǎng ，bái shè guī lái hái jí dì 。bǎi qiān sān mèi hé qiǎn shēn ，yī wù le rán wú jù xì 。jun1 bú jiàn gōng sūn dà niáng wǔ jiàn qì ，cǎo shèng dé zhī tōng miào dì 。xīn líng shǒu mǐn fěi yán chuán ，pò gé chāo fāng xū mò qì 。yě bú jí ，yě bú lí ，cǐ shì líng shān qīn zhǔ lèi 。huì yè wén rén jì dé wú ，sān shēng shí shàng céng fèn mèi 。guī qù lái ，guī qù lái ，xiá shuǐ xiá shān wèi tiáo dì 。liú jiāng yī dào wú zì bēi ，míng rì zài lái fán zuò jì 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

离骚相关翻译

①东山：指辋川别业所在的蓝田山。春田：春季的田地。《宋书·周朗传》：“春田三顷，秋园五畦。”
④空水：天空和江水。

离骚相关赏析

第三首曲子反映了作者看破红尘、放下名利希望在归隐中安享晚年的内心呼唤。开头就活用了一个成语“心猿意马”。敦煌变文《维摩诘经·菩萨品》云：“卓定深沉莫测量，心猿意马罢颠狂。”又《维摩诘经·香积品》云：“难化之人，性如猿猴，故以若干种法，制御其心，乃能调伏。”这是把人的名心利欲，比作奔腾的野马、跳跃的山猿，只有将它牢牢地拴起锁住，才能安静下来。
从寓言本身包含的思想倾向来看，存在与主流思想不和谐的因素：“居一年，胡人大入塞，丁壮者引弦而战。近塞之人，死者十九。此独以跛之故，父子相保。”胡人大举入侵，国难当头，青壮年都拿起武器去打仗了，而且有那么多的人在战场上献出了宝贵的生命，足见战争之惨烈。在这种严峻的形势下，“善术者”父子没有尽匹夫之责，倒是“以跛之故”保全了性命。

作者介绍

孟云卿 孟云卿(725-781)，字升之，山东平昌（今山东商河西北）人。天宝年间赴长安应试未第，30岁后始举进士。肃宗时为校书郎。存诗17首。其诗以朴实无华语言反映社会现实，为杜甫、元结所推重。孟云卿与杜甫友谊笃厚。758年（乾元元年）夏，杜甫出任华州司公参军，行前夜饮话别，并以诗相赠，即《酬孟云卿》。同年冬，他们在洛阳相遇，同到刘颢家中畅饮。杜甫又写了《冬末以事之东郊，城湖东遇孟云卿，复归刘颢宅宿，饮宴散因为醉歌》一诗，记叙此次邂逅相遇彼此喜悲交集的情景，表达了诗友间的诚挚感情。