宫词

宫词原文：

仙人高住天台山，琅玕苔草怡春颜。翩然卖药向城市，云裾五彩鸣瑶环。晓起苍茫天万里，寒杯倾浥上池水。青眼逢人一笑开，宁使唇亡露牙齿。十年江海鸣征鼙，群黎惨淡愁疮痍。神功安用施刀圭，坐令寿域春熙熙。
鬓发已斑白，衣绶方朱紫。穷贱当壮年，富荣临暮齿。车舆红尘合，第宅青烟起。彼来此须去，品物之常理。第宅非吾庐，逆旅暂留止。子孙非我有，委蜕而已矣。有如蚕造茧，又似花生子。子结花暗凋，茧成蚕老死。悲哉可奈何，举世皆如此。莫养瘦马驹，莫教小妓女。后事在目前，不信君看取。马肥快行走，妓长能歌舞。三年五岁间，已闻换一主。借问新旧主，谁乐谁辛苦。请君大带上，把笔书此语。往事勿追思，追思多悲怆。来事勿相迎，相迎已惆怅。不如兀然坐，不如塌然卧。食来即开口，睡来即合眼。二事最关身，安寝加餐饭。忘怀任行止，委命随修短。更若有兴来，狂歌酒一醆.
旅迹原无定，尘躬且未宁。心将齐塞马，梦屡到原。世事吴宫草，年华楚水萍。从来堪洒泪，郭外是新亭。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
名贵已居三品上，价高仍在五铢先。春来买断深红色，烧得人心似火燃。
弓摧南山虎，手接太行猱。
旧俗陶唐后，严祠古道边。土阶依玉座，松栋冠平田。霜露空林积，丹青彩笔鲜。垂裳追上理，历象想遗篇。鸟火频推革，山龙竟弃捐。汾方风动壑，姑射雪封颠。典册沦幽草，文章散暮烟。滔天非一族，猾马巳三传。岁至浇村酒，人贫阙社钱。相逢华发老，犹记汉朝年。
弹剑作歌奏苦声，曳裾王门不称情。

宫词拼音解读：

xiān rén gāo zhù tiān tái shān ，láng gān tái cǎo yí chūn yán 。piān rán mài yào xiàng chéng shì ，yún jū wǔ cǎi míng yáo huán 。xiǎo qǐ cāng máng tiān wàn lǐ ，hán bēi qīng yì shàng chí shuǐ 。qīng yǎn féng rén yī xiào kāi ，níng shǐ chún wáng lù yá chǐ 。shí nián jiāng hǎi míng zhēng pí ，qún lí cǎn dàn chóu chuāng yí 。shén gōng ān yòng shī dāo guī ，zuò lìng shòu yù chūn xī xī 。
bìn fā yǐ bān bái ，yī shòu fāng zhū zǐ 。qióng jiàn dāng zhuàng nián ，fù róng lín mù chǐ 。chē yú hóng chén hé ，dì zhái qīng yān qǐ 。bǐ lái cǐ xū qù ，pǐn wù zhī cháng lǐ 。dì zhái fēi wú lú ，nì lǚ zàn liú zhǐ 。zǐ sūn fēi wǒ yǒu ，wěi tuì ér yǐ yǐ 。yǒu rú cán zào jiǎn ，yòu sì huā shēng zǐ 。zǐ jié huā àn diāo ，jiǎn chéng cán lǎo sǐ 。bēi zāi kě nài hé ，jǔ shì jiē rú cǐ 。mò yǎng shòu mǎ jū ，mò jiāo xiǎo jì nǚ 。hòu shì zài mù qián ，bú xìn jun1 kàn qǔ 。mǎ féi kuài háng zǒu ，jì zhǎng néng gē wǔ 。sān nián wǔ suì jiān ，yǐ wén huàn yī zhǔ 。jiè wèn xīn jiù zhǔ ，shuí lè shuí xīn kǔ 。qǐng jun1 dà dài shàng ，bǎ bǐ shū cǐ yǔ 。wǎng shì wù zhuī sī ，zhuī sī duō bēi chuàng 。lái shì wù xiàng yíng ，xiàng yíng yǐ chóu chàng 。bú rú wū rán zuò ，bú rú tā rán wò 。shí lái jí kāi kǒu ，shuì lái jí hé yǎn 。èr shì zuì guān shēn ，ān qǐn jiā cān fàn 。wàng huái rèn háng zhǐ ，wěi mìng suí xiū duǎn 。gèng ruò yǒu xìng lái ，kuáng gē jiǔ yī zhǎn .
lǚ jì yuán wú dìng ，chén gōng qiě wèi níng 。xīn jiāng qí sāi mǎ ，mèng lǚ dào yuán 。shì shì wú gōng cǎo ，nián huá chǔ shuǐ píng 。cóng lái kān sǎ lèi ，guō wài shì xīn tíng 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
míng guì yǐ jū sān pǐn shàng ，jià gāo réng zài wǔ zhū xiān 。chūn lái mǎi duàn shēn hóng sè ，shāo dé rén xīn sì huǒ rán 。
gōng cuī nán shān hǔ ，shǒu jiē tài háng náo 。
jiù sú táo táng hòu ，yán cí gǔ dào biān 。tǔ jiē yī yù zuò ，sōng dòng guàn píng tián 。shuāng lù kōng lín jī ，dān qīng cǎi bǐ xiān 。chuí shang zhuī shàng lǐ ，lì xiàng xiǎng yí piān 。niǎo huǒ pín tuī gé ，shān lóng jìng qì juān 。fén fāng fēng dòng hè ，gū shè xuě fēng diān 。diǎn cè lún yōu cǎo ，wén zhāng sàn mù yān 。tāo tiān fēi yī zú ，huá mǎ sì sān chuán 。suì zhì jiāo cūn jiǔ ，rén pín què shè qián 。xiàng féng huá fā lǎo ，yóu jì hàn cháo nián 。
dàn jiàn zuò gē zòu kǔ shēng ，yè jū wáng mén bú chēng qíng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

宫词相关翻译

④重阳日：指夏历的九月初九。古人在这一天有登高、饮菊花酒的习俗。还：返，来。就菊花：指饮菊花酒，也是赏菊的意思。就，靠近，指去做某事。
③乱流：从江中截流横渡。趋：疾行。媚：优美悦人。中川：江水中间。

宫词相关赏析

诗人不写别的，偏偏从紫苔着笔。这是因为紫苔那无拘无束，随处生长，自得其乐的样子深深地触动了他此时惨淡失意的心情。失意之心对得意之物，自然格外敏感，体味也就更加深刻了。
“春入四支浓似酒”写昼眠前的感觉。在暖融融的阳春季节，人会感到手脚软绵绵的，就像喝醉了酒一样。用“入”字来形容春意沁人肺腑，十分妥贴。“风吹孤梦乱如云”，是回忆昼眠中的情景。“孤梦”，说明这一觉睡得香甜安稳，连梦都被春风吹乱，如天上飘浮的白云，理不出头绪。其实，从作者这种连梦境都不愿如实透露的写法中，可以见出他深埋在心底的某种苦衷的端倪。
这首词的上片写塞外秋肃，昭君触景生怀，回顾汉宫旧事，心潮难平；下片前两句继续抒写昭君情怀，揭示了昭君悲愤之深，揭示了这种悲剧的历史延续性。全词音节浏亮宛转，沉郁顿挫；字面绮丽温润，震撼人心，可谓寓刚健于婀娜，变温婉成悲凉。

作者介绍

王传 生卒年、籍贯皆不详。家贫，入中条山万固寺读书。宣宗大中三年(849)登进士第，后为徐商山南东道观察判官，加授监察御史衔。事迹见《唐诗纪事》卷四八。能诗，曾和徐商诗。《全唐诗》存诗1首。