月下独酌四首·其一

月下独酌四首·其一原文：

烟市云庄自一墟，幽花夹道路萦纡。无人与写岩峦胜，聊展营丘半幅图。
永日兴难忘，掇芳春陂曲。新晴花枝下，爱此苔水绿。
曲径穿林滑，孤亭得地偏。池光团作露，山气动如烟。疏簟偎凉月，枯琴韵涧泉。清欢能几辈，莫惜醉银船。
稍觉逢春客思催，江春无奈促花开。一枝横水寒潭月，几点回风雪砌苔。啼鸟易惊归客梦，陇云空寄故园哀。东风已遣芳心尽，谁与垂杨衒楚台。
菱叶荷枝贴水香，谁知五月此追凉。一帘之外孤山寺，身在他乡若故乡。
雪满河桥归辔迟，十行书札寄相思。楚臣终是餐英客，愁见燕台落叶时。
越奸越狡越贫穷，奸狡原来天不容。富贵若从奸狡得，世间痴汉吸西风。
长城役罢骊山起，秦人断念还居里。一呼或化为侯王，避之却是神仙子。汉家宫殿生荆棘，桃源千树长春色。花香破鼻桃离离，只在人间人不知。梦中有客曾一到，屋舍衣裳殊草草。狗彘鸡豚还治生，若度流年不知老。南华砎壁连天起，人家庭户多流水。红碧夭桃百种花，不似凡间锦和绮。仙人容貌闲且都，居处虽贫乐有馀。老子桃红入双脸，皤然只有银为须。仙家女儿多茜衣，桃花宜面叶宜眉。离宫茅舍略相似，别有谯丽璇为题。仙君名氏犹属秦，许由往往陪游人。老人石上问行客，传今几世秦之君。为言天下方南北，人鹿千龄经几得。嗟说来时桃始华，桃子而今未成核。祖龙往日亲曾见，六合连兵事攻战。北城紫塞南陆梁，倾赀未足供输挽。诚知黔首无聊生，侧目有诛正视刑。剖心不独商王受，当时论杀诸儒生。我本何辜一何幸，避役离乡共亡命。石髓药苗聊解饥，经年陡觉侪仙圣。讯今丞相胡为者，振古如今同土苴。惊起城头角调哀，顿觉令人小天下。秦政求仙徒尔为，避秦役夫能至之。还知道可无心得，学道有心无乃痴。
江头三老风樯急，诗叟欲行还却立。刚肠不解儿女悲，肯为别离襟袖湿。翰墨场中空白眉，牙游不遂休奔驰。平生讷室有秘诀，持以赠君君可归。静而无哗气方定，清而寡欲心自正。耳根毁誉等风波，眼界枯荣俱泡影。得此还家虽退藏，被褐怀玉中含光。踏破青鞋行万里，猛省昨非今近是。但看污渎有灵龟，莫道蹄涔无尺鲤。

月下独酌四首·其一拼音解读：

yān shì yún zhuāng zì yī xū ，yōu huā jiá dào lù yíng yū 。wú rén yǔ xiě yán luán shèng ，liáo zhǎn yíng qiū bàn fú tú 。
yǒng rì xìng nán wàng ，duō fāng chūn bēi qǔ 。xīn qíng huā zhī xià ，ài cǐ tái shuǐ lǜ 。
qǔ jìng chuān lín huá ，gū tíng dé dì piān 。chí guāng tuán zuò lù ，shān qì dòng rú yān 。shū diàn wēi liáng yuè ，kū qín yùn jiàn quán 。qīng huān néng jǐ bèi ，mò xī zuì yín chuán 。
shāo jiào féng chūn kè sī cuī ，jiāng chūn wú nài cù huā kāi 。yī zhī héng shuǐ hán tán yuè ，jǐ diǎn huí fēng xuě qì tái 。tí niǎo yì jīng guī kè mèng ，lǒng yún kōng jì gù yuán āi 。dōng fēng yǐ qiǎn fāng xīn jìn ，shuí yǔ chuí yáng xuàn chǔ tái 。
líng yè hé zhī tiē shuǐ xiāng ，shuí zhī wǔ yuè cǐ zhuī liáng 。yī lián zhī wài gū shān sì ，shēn zài tā xiāng ruò gù xiāng 。
xuě mǎn hé qiáo guī pèi chí ，shí háng shū zhá jì xiàng sī 。chǔ chén zhōng shì cān yīng kè ，chóu jiàn yàn tái luò yè shí 。
yuè jiān yuè jiǎo yuè pín qióng ，jiān jiǎo yuán lái tiān bú róng 。fù guì ruò cóng jiān jiǎo dé ，shì jiān chī hàn xī xī fēng 。
zhǎng chéng yì bà lí shān qǐ ，qín rén duàn niàn hái jū lǐ 。yī hū huò huà wéi hóu wáng ，bì zhī què shì shén xiān zǐ 。hàn jiā gōng diàn shēng jīng jí ，táo yuán qiān shù zhǎng chūn sè 。huā xiāng pò bí táo lí lí ，zhī zài rén jiān rén bú zhī 。mèng zhōng yǒu kè céng yī dào ，wū shě yī shang shū cǎo cǎo 。gǒu zhì jī tún hái zhì shēng ，ruò dù liú nián bú zhī lǎo 。nán huá jiè bì lián tiān qǐ ，rén jiā tíng hù duō liú shuǐ 。hóng bì yāo táo bǎi zhǒng huā ，bú sì fán jiān jǐn hé qǐ 。xiān rén róng mào xián qiě dōu ，jū chù suī pín lè yǒu yú 。lǎo zǐ táo hóng rù shuāng liǎn ，pó rán zhī yǒu yín wéi xū 。xiān jiā nǚ ér duō qiàn yī ，táo huā yí miàn yè yí méi 。lí gōng máo shě luè xiàng sì ，bié yǒu qiáo lì xuán wéi tí 。xiān jun1 míng shì yóu shǔ qín ，xǔ yóu wǎng wǎng péi yóu rén 。lǎo rén shí shàng wèn háng kè ，chuán jīn jǐ shì qín zhī jun1 。wéi yán tiān xià fāng nán běi ，rén lù qiān líng jīng jǐ dé 。jiē shuō lái shí táo shǐ huá ，táo zǐ ér jīn wèi chéng hé 。zǔ lóng wǎng rì qīn céng jiàn ，liù hé lián bīng shì gōng zhàn 。běi chéng zǐ sāi nán lù liáng ，qīng zī wèi zú gòng shū wǎn 。chéng zhī qián shǒu wú liáo shēng ，cè mù yǒu zhū zhèng shì xíng 。pōu xīn bú dú shāng wáng shòu ，dāng shí lùn shā zhū rú shēng 。wǒ běn hé gū yī hé xìng ，bì yì lí xiāng gòng wáng mìng 。shí suǐ yào miáo liáo jiě jī ，jīng nián dǒu jiào chái xiān shèng 。xùn jīn chéng xiàng hú wéi zhě ，zhèn gǔ rú jīn tóng tǔ jū 。jīng qǐ chéng tóu jiǎo diào āi ，dùn jiào lìng rén xiǎo tiān xià 。qín zhèng qiú xiān tú ěr wéi ，bì qín yì fū néng zhì zhī 。hái zhī dào kě wú xīn dé ，xué dào yǒu xīn wú nǎi chī 。
jiāng tóu sān lǎo fēng qiáng jí ，shī sǒu yù háng hái què lì 。gāng cháng bú jiě ér nǚ bēi ，kěn wéi bié lí jīn xiù shī 。hàn mò chǎng zhōng kōng bái méi ，yá yóu bú suí xiū bēn chí 。píng shēng nè shì yǒu mì jué ，chí yǐ zèng jun1 jun1 kě guī 。jìng ér wú huá qì fāng dìng ，qīng ér guǎ yù xīn zì zhèng 。ěr gēn huǐ yù děng fēng bō ，yǎn jiè kū róng jù pào yǐng 。dé cǐ hái jiā suī tuì cáng ，bèi hè huái yù zhōng hán guāng 。tà pò qīng xié háng wàn lǐ ，měng shěng zuó fēi jīn jìn shì 。dàn kàn wū dú yǒu líng guī ，mò dào tí cén wú chǐ lǐ 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

月下独酌四首·其一相关翻译

①晓：天刚亮的时候，春晓：春天的早晨。
③前度刘郎：指唐代诗人刘禹锡。此处词人以刘郎自比。旧家秋娘：这里泛指歌伎舞女。《燕台》句：指唐李商隐《燕台四首》。露饮：梁简文帝《六根忏文》：“风禅露饮”，此借用字面，指露天而饮，极言其欢纵。东城闲步：用杜牧与旧爱张好好事。事与孤鸿去：官柳低金缕：柳丝低拂之意。官柳，指官府在官道上所植杨柳。金缕，喻指柳条。

月下独酌四首·其一相关赏析

呜呼伤哉！纵不尔瘗，幽崖之狐成群，阴壑之虺如车轮，亦必能葬尔于腹，不致久暴露尔。尔既已无知，然吾何能违心乎？自吾去父母乡国而来此，三年矣，历瘴毒而苟能自全，以吾未尝一日之戚戚也。今悲伤若此，是吾为尔者重，而自为者轻也。吾不宜复为尔悲矣。吾为尔歌，尔听之。”
小令虽短，却勾画出一幅具有夏令特色的仕女图，别有情趣。

作者介绍

王適 王适唐人，卒于公元814年，生年不详。韩愈为其做墓志铭《试大理评事王君墓志铭》。详述其生平事迹。其中，尤以其“骗婚”经历为世人乐道。