儒林外史·第四十一回

儒林外史·第四十一回原文：

烟雨春深拥翠螺，山人独赋考盘阿。柴门有客频相问，泉石生涯奈汝何。
春意都无几，还持欢绪归。游蜂抱蕊去，惊燕失泥飞。风下幡幡影，霞留暝暝霏。既知瑶席恨，不减欲沾衣。
春深夜苦短，灯冷焰不长。尘蠹文字细，病眸濮无光。坐久百骸倦，中遭群虑戕。寻前顾後失，得一念十忘。乃知学在少，老大不可强。废书谁与语，叹息自悲伤。因忆石夫子，徂徕有茅堂。前年来京师，讲学居上庠。青衫缀朝士，面有数亩桑。不耐群儿嗤，束书归故乡。却寻茅堂在，高卧泰山傍。圣经日陈前，弟子罗两厢。大论叱佛老，高声诵虞唐。宾朋足枣栗，儿女饱糟糠。虽云待官阙，便欲解朝裳。有似蚕作茧，缩身思自藏。嗟我一何愚，贪得不自量。平生事笔砚，自可娱文章。开口揽时事，论议争煌煌。退之尝有云，名声暂膻香。误蒙天子知，侍从列班行。官荣日已宠，事业闇不彰。器小以任大，跻颠理之堂。圣君虽不诛，在汝岂自遑。不能虽欲止，怳若失其方。却欲寻旧学，旧学已榛荒。有类邯郸步，两失皆茫茫。便欲乞身去，君恩厚须偿。又欲求一州，俸钱买归装。譬如归巢鸟，将栖少徊翔。自觉诚未晚，收愚老缣缃。
王郎昔与梁生居，辽左烽烟谈笑馀。梁生作书遥与我，此中乃有王郎人不如。自从辽事溃败罪督死，王郎徒步归乡里。我从燕市遇梁生，不语泪下如流水。王郎高才举于乡，声名鹊起羽翼长。十年而今得一见，典衣奏伎同飞觞。酒酣相看意复恶，为君起舞还命酌。督师失守有恒罪，是逆非逆果何若。此事君应解其故，试望胡沙迷海雾。君来仍主督师家，何以报之前途赊。去逢梁生为问信，岁荒久客安归耶。他人小恩勿烦受，无乃空作祢衡挝。
居陋巷，柴门草径沙石壮。上倚悬崖高百丈，下瞰寒流低涨。藤萝盘郁青垂障，竹木交枝势欲放。渔人夜歌樵晚唱，四时花鸟难描状。陋巷居人真跌宕，不事王侯事高尚。才名可是柴桑翁，襟怀直在羲皇上。诗慢吟，酒新酿，兴起不知天浩荡。但道晞颜亦颜徒，管甚尘间忙得丧。人生志，即安畅，何必万里长风破巨浪。
颜杨死去谁补处，米狂笔力未可涯。追摹古人得高趣，别出新意成一家。老蛟

儒林外史·第四十一回拼音解读：

yān yǔ chūn shēn yōng cuì luó ，shān rén dú fù kǎo pán ā 。chái mén yǒu kè pín xiàng wèn ，quán shí shēng yá nài rǔ hé 。
chūn yì dōu wú jǐ ，hái chí huān xù guī 。yóu fēng bào ruǐ qù ，jīng yàn shī ní fēi 。fēng xià fān fān yǐng ，xiá liú míng míng fēi 。jì zhī yáo xí hèn ，bú jiǎn yù zhān yī 。
chūn shēn yè kǔ duǎn ，dēng lěng yàn bú zhǎng 。chén dù wén zì xì ，bìng móu pú wú guāng 。zuò jiǔ bǎi hái juàn ，zhōng zāo qún lǜ qiāng 。xún qián gù hòu shī ，dé yī niàn shí wàng 。nǎi zhī xué zài shǎo ，lǎo dà bú kě qiáng 。fèi shū shuí yǔ yǔ ，tàn xī zì bēi shāng 。yīn yì shí fū zǐ ，cú lái yǒu máo táng 。qián nián lái jīng shī ，jiǎng xué jū shàng xiáng 。qīng shān zhuì cháo shì ，miàn yǒu shù mǔ sāng 。bú nài qún ér chī ，shù shū guī gù xiāng 。què xún máo táng zài ，gāo wò tài shān bàng 。shèng jīng rì chén qián ，dì zǐ luó liǎng xiāng 。dà lùn chì fó lǎo ，gāo shēng sòng yú táng 。bīn péng zú zǎo lì ，ér nǚ bǎo zāo kāng 。suī yún dài guān què ，biàn yù jiě cháo shang 。yǒu sì cán zuò jiǎn ，suō shēn sī zì cáng 。jiē wǒ yī hé yú ，tān dé bú zì liàng 。píng shēng shì bǐ yàn ，zì kě yú wén zhāng 。kāi kǒu lǎn shí shì ，lùn yì zhēng huáng huáng 。tuì zhī cháng yǒu yún ，míng shēng zàn shān xiāng 。wù méng tiān zǐ zhī ，shì cóng liè bān háng 。guān róng rì yǐ chǒng ，shì yè ān bú zhāng 。qì xiǎo yǐ rèn dà ，jī diān lǐ zhī táng 。shèng jun1 suī bú zhū ，zài rǔ qǐ zì huáng 。bú néng suī yù zhǐ ，huǎng ruò shī qí fāng 。què yù xún jiù xué ，jiù xué yǐ zhēn huāng 。yǒu lèi hán dān bù ，liǎng shī jiē máng máng 。biàn yù qǐ shēn qù ，jun1 ēn hòu xū cháng 。yòu yù qiú yī zhōu ，fèng qián mǎi guī zhuāng 。pì rú guī cháo niǎo ，jiāng qī shǎo huái xiáng 。zì jiào chéng wèi wǎn ，shōu yú lǎo jiān xiāng 。
wáng láng xī yǔ liáng shēng jū ，liáo zuǒ fēng yān tán xiào yú 。liáng shēng zuò shū yáo yǔ wǒ ，cǐ zhōng nǎi yǒu wáng láng rén bú rú 。zì cóng liáo shì kuì bài zuì dū sǐ ，wáng láng tú bù guī xiāng lǐ 。wǒ cóng yàn shì yù liáng shēng ，bú yǔ lèi xià rú liú shuǐ 。wáng láng gāo cái jǔ yú xiāng ，shēng míng què qǐ yǔ yì zhǎng 。shí nián ér jīn dé yī jiàn ，diǎn yī zòu jì tóng fēi shāng 。jiǔ hān xiàng kàn yì fù è ，wéi jun1 qǐ wǔ hái mìng zhuó 。dū shī shī shǒu yǒu héng zuì ，shì nì fēi nì guǒ hé ruò 。cǐ shì jun1 yīng jiě qí gù ，shì wàng hú shā mí hǎi wù 。jun1 lái réng zhǔ dū shī jiā ，hé yǐ bào zhī qián tú shē 。qù féng liáng shēng wéi wèn xìn ，suì huāng jiǔ kè ān guī yē 。tā rén xiǎo ēn wù fán shòu ，wú nǎi kōng zuò mí héng wō 。
jū lòu xiàng ，chái mén cǎo jìng shā shí zhuàng 。shàng yǐ xuán yá gāo bǎi zhàng ，xià kàn hán liú dī zhǎng 。téng luó pán yù qīng chuí zhàng ，zhú mù jiāo zhī shì yù fàng 。yú rén yè gē qiáo wǎn chàng ，sì shí huā niǎo nán miáo zhuàng 。lòu xiàng jū rén zhēn diē dàng ，bú shì wáng hóu shì gāo shàng 。cái míng kě shì chái sāng wēng ，jīn huái zhí zài xī huáng shàng 。shī màn yín ，jiǔ xīn niàng ，xìng qǐ bú zhī tiān hào dàng 。dàn dào xī yán yì yán tú ，guǎn shèn chén jiān máng dé sàng 。rén shēng zhì ，jí ān chàng ，hé bì wàn lǐ zhǎng fēng pò jù làng 。
yán yáng sǐ qù shuí bǔ chù ，mǐ kuáng bǐ lì wèi kě yá 。zhuī mó gǔ rén dé gāo qù ，bié chū xīn yì chéng yī jiā 。lǎo jiāo

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

儒林外史·第四十一回相关翻译

⑤悠邈：遥远。搔首：用手搔头，形容等待良朋的焦急情状。延伫：长时间地站立等待。
①连州：地名，治所在今广东连县。村墟：村落。墟，即虚，集市。郡楼：郡城城楼适：偶然，恰好。俚歌：民间歌谣。俟：等待。采诗者：采集民谣的官吏。

儒林外史·第四十一回相关赏析

做人要讲究诚信，不能因为自己的快乐或事情就违背承诺。
做人要讲究诚信，不能因为自己的快乐或事情就违背承诺。

作者介绍

张贲 张贲[唐]（约公元八六七年前后在世），字润卿，南阳人。生卒年均不详，约唐懿宗咸通中前后在世。登大中进士第。尝隐于茅山。后寓吴中，与皮日休、陆龟蒙游。唐末，为广文博士。贲所作诗，今存十六首。（见全唐诗）